သျှမ်းသံတော်ဆင့်
သြဂုတ်လ ၈ ရက် ၂၀၁၉
ကျမအဖို့ (ဖူတွယ်ဟောက်) သျှမ်းသံတော်ဆင့် ဆိုတဲ့နာမည် အရင်ကတစ်ခါမှလည်းမကြားဖူးဘူး ။ သတင်း ဆိုတာ ဘယ်လိုမျိုးလဲ အမျိုးသားရေးအတွက် ဘယ်လို အထောက်အကူပြုတာလဲ ဆိုတာ မစဉ်း စားဖူးဘူး။ သတင်း ထောက်ဆိုတာ ကင်မရာကိုလည်မှာဆွဲ လက်ကလည်း မိုက်တွေ ရီကော်တာတွေကိုင်ပြီး သတင်းရှိတဲ့နေရာသွားပြီး သတင်းယူ အင်တာဗျူး ကင်မရာရှေ့မှာ ရီပို့တင်းလုပ်ရတာကိုတော့ လူငယ်ပီပီ ကျမ အရမ်းကိုသဘောကျခဲ့ပါတယ်။ သတင်းထောက်ဆိုရင် မျက်စိထဲမှာ အဲ့လောက်ဘဲမြင်ခဲ့မိပါတယ်။
၂၀၁၃ နှစ်ကုန်ပိုင်းလောက်က အခြေခံ သတင်းပညာသင်တန်းကို ကျမတို့ ရင်ထဲကလာတဲ့ရည်ရွယ်ချက်မဟုတ်ဘဲ အခါသင့်အခွင့်ကြုံလို့ တက်ရောက်ခဲ့ပေမယ့် ကျမတို့ကို ထောက်ခံချက်ပေးတဲ့ သျှမ်းသံတော်ဆင့် သတင်းဌာနရဲ့အကြီးအကဲ သတင်းဌာန ထူထောင်သူ ဦးခွန်စိုင်းဆိုတာကိုလဲ မသိသလို ယခုလက်ရှိတာဝန်ယူထားတဲ့ အယ်ဒီတာချုပ် စိုင်းမိဏ်း ဆိုတာကိုလဲ မသိခဲ့ပါဘူး။ မကွယ်မဝှက်တမ်းပြောရမယ်ဆိုရင် စာပေယဉ်ကျေးမှုကနေ ဆက်သွယ်ပေးမှုကြောင့် ကျမ သျှမ်းသံတော်ဆင့်ကို ရောက်ခဲ့ရတာပါ။
ဒါ့ကြောင့် သျှမ်းသံတော်ဆင့် ကိုယ်စားပြုအနေနဲ့ အမျိုးသမီး သတင်းထောက် သင်တန်းတက်နေပေမယ့် အဲဒီသတင်းဌာနရဲ့တာဝန်ရှိသူတွေ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတဲ့သူတွေကိုအဲ့တုန်းက ကျမ တစ်ယောက်မှ မသိခဲ့ဘူးဆိုတာ ကျမ ရိုးရိုးသားသားဝန်ခံခဲ့ပါတယ်။ ပြောမယ်ဆိုရင် အဲ့ချိန်တုန်းကလဲ တောင်ပေါ်မြို့လေးမှာနေရတဲ့ကျမတို့အဖို့ ဒီလောက်ထိ အင်တာနက်တွေ ဖုန်းတွေ Social Media တွေ ကျယ်ပြန့်မှုမရှိသေးတော့ သိသင့်သိထိုက်တဲ့ သတင်းတွေ ဗဟုသုတ တွေနဲ့ဝေးကွာခဲ့ရတယ်။
ကျမ သတင်းသင်တန်းကို သွားတက်ချိန်က တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ် ဖြေပြီးတဲ့ ချိန်ဖြစ်ပြီး သတင်းဆိုတာဘာလဲ။ ဘယ်လိုအဓိပ္ပာယ်လဲ ဘာမှနားမလည် ပဲ သွားတက်ခဲ့ပါတယ်။ ကျောင်းတက် တုန်းကလဲ စကားနည်း တဲ့သူ၊ လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ချိတ်ဆက်လုပ်ဆောင်မှု အားနည်းတဲ့သူ တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ တကယ်တော့ သတင်းထောက်ဆိုတာ လျင်မြန်ရတယ် လူမှုအသိုင်းအဝိုင်း ကျွမ်းကျင်နှံ့စပ်ရမယ် စကားကြွယ်ရမယ် သူများ မသိသေးတဲ့ဟာကို ကိုယ်က သိအောင်လုပ်ပြီး သတင်းရေးသား ရမယ်လေ။
သတင်းပညာ သွားလေ့လာတော့မယ့်အချိန်မှာတော့ သူငယ်ချင်းတွေ က စိတ်ပူပေးရှာပါတယ်။ နင် ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား… ကိုယ့်ဇာတိမှာ ဖြစ်ပျက်နေတာတောင် မသိပဲနဲ့ ဘယ်လိုလုပ် သတင်းထောက် လုပ်မလဲ … စသည်ဖြင့် သူငယ်ချင်းတွေက ပြောခဲ့ဖူးပါတယ်။
သူတို့ပြောတာလဲ ဟုတ်လဲဟုတ်ပါတယ် ကျမ သည် အရင်တုန်းက ကျောင်းတက်တုန်းက အပြင်လောက သတင်းမီဒီယာ ဘာဆိုဘာမှ စိတ်ဝင်မစားခဲ့ သူတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။
အဲ့ဒါနဲ့ အခြေခံသတင်းပညာ သင်တန်း ၃ လ တက်ပြီး သတင်းထောက်ပေါက်စဖြစ်တဲ့ချိန်မှာ ကိုယ့်ဇာတိမှာ ပြန်လာပြီး သတင်းလုပ်ရပါတယ်။ အဲ့ချိန်တုန်းက အင်တာနက်လိုင်းမကောင်းတာနဲ့ ကွန်ဗျုတာ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် မသုံးတတ်တာတွေ အဆင်မပြေမှုတွေအများကြီးကြုံတွေ့ခဲ့ရပါတယ်။
အဲ့ချိန်တုန်းက ရုံးမရှိသေးလို့ အိမ်မှာနေပြီး သတင်းလုပ်ရတော့ ကိုယ့်သတင်း အဆင်ပြေမပြေ တိုင်ပင်ရမယ့်သူလည်းမရှိခဲ့ဘူး။ အယ်ဒီတာတွေ ရုံးသားတွေဆိုတာကလဲ ဟိုး….. အဝေးမှာ ။ အင်တာနက်လိုင်းက မကောင်း ဆိုတော့ ကျမ အလုပ်အပေါ် စိတ်ကုန်လာခဲ့တယ် စိတ်ဓါတ်တွေကျလာတယ် ….အဲ့ချိန်တုန်းကပေါ့။
ဒါမယ့် အဲဒီပြသနာတွေ သိပ်ကြာကြာကြီး ရင်မဆိုင်ခဲ့ရပါဘူး။ သျှမ်းသံတော်ဆင့်ရုံးခန်း တောင်ကြီးမှာ လာဖွင့်ဖို့ လူကြီးတွေက လာပြီးစီစဉ်ပါတယ်။ သဲကန္တာရမှာ အားပြတ်နေတဲ့ ကျမတို့ အဖို့ အိုအေစစ်လေးတွေ့ရသလိုပေါ့ အရမ်းကြီးဝမ်းသာအားရ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ရုံးခန်းရပြီဆိုတဲ့ချိန်မှာတော့ ကျမ တို့ စိတ်ကူးထဲမှာတော့ ရှယ်ဘဲပေါ့နော်။ တောင်ကြီးဆိုတဲ့မြို့ကြီးမှာ သျှမ်းသံတော်ဆင့် သတင်းရုံးကြီးပေါ့လေ ဟီးထနေတဲ့အဆောက်အဦးကြီးလို့ မြင်ယောင်ထားတယ်လေ။
သျှမ်းသံတော်ဆင့်ရဲ့ ပထမဆုံး ပြည်တွင်းရုံးခန်းကတော့…. သျှမ်းသံတော်ဆင့်ရဲ့ တောင်ကြီးအခြေစိုက် သတင်းထောက် သျှမ်းမလေး ကူညီပေးမှုနဲ့ လမ်းမကြီးနဲ့ကပ်လျှက် ဆိုင်ကယ်ပြင်ဆိုင်ရဲ့အောက်ထပ် (လမ်းအောက်ဘက် အခြမ်းက) ၁၀ ပေပတ်လည်လောက်ရှိ အခန်းလေးဖြစ်ပါတယ်။
အဲဒီကနေစပြီး တောင်ကြီးမြို့မှာ သျှမ်းသံတော်ဆင့်သတင်းဌာန ၀န်ထမ်းတွေ အလုပ်လုပ်နိုင်ဖို့အတွက် စျေးအတန်ဆုံး ရုံးခန်းတွေကိုတနှစ်တကြိမ်လှည့်ပတ်ရှာဖွေငှားရမ်းပြီး ပြောင်းရွှေ့အလုပ်လုပ် နေရဆဲဖြစ်ပါတယ်။ အိမ်ဌားစျေးတွေလည်း တနှစ်ထက်တနှစ်ပိုပိုကြီး လာပြီးရှာရလည်းခက်ခဲလာပါတယ်။
သတင်းရှာရင်း ရုံးခန်းရှာရင်း သျှမ်းသံတော်ဆင့် ကနေ ထုတ်ဝေတဲ့ မဂ္ဂဇင်း ရောင်းနိုင်ဖို့ စျေးကွက်ရှာရင်းရုံးအလုပ်လုပ်ရင်း ကျမ အလုပ်မှာပျော်ရွှင်လာခဲ့ပါတယ်။ အဓိကအရေးကြီးဆုံးက လုပ်ဖော်ကိုင် ဘက် တွေကကလဲ တဦးကိုတဦး ညီရင်းနှမလို တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ရိုင်းပင်းကူညီကြရင်း လုပ်ငန်း လည်ပတ်မှုအကြောင်းကို ကျမ ကောင်းကောင်းနားလည်လာခဲ့ပါတယ်။ အခုဆိုရင် ကျမ ရဲ့ ဒုတိယ မိသားစု ဖြစ်လာတဲ့ သျှမ်းသံတော်ဆင့် သတင်းဌာန မှာ ကျမ လုပ်သက်လဲ ၆ နှစ် ပြည့်လာတော့မှာဖြစ်တဲ့ အတွက် “ဒီအလုပ်တွေ ငါလုပ်နိုင်တယ်” ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ မိမိ ကိုယ်မိမိ ဂုဏ်ယူမိရင်း ပြုံးနေမိပါတော့တယ်။
